Honger

Ik ben s., geboren en opgegroeid in een grote stad. Jarenlang dacht ik dat ik geen natuurmens was, alleen maar een mislukte stadsmus die het stadse leven maar niet onder de knie kreeg. Ondertussen weet ik beter. Dat duurde wel even.

In 2018-2019 werkte ik een jaar lang op boerderijen in Australië. Dat was de laatste grote por in de rug die ik nodig had. Ik ben een ondernemer. Ik wil baas zijn van mijn verhaal. En waar beter te beginnen dan mezelf uit te lachen in een blog? Ik bedoel mezelf uitdagen.

Een blog zeg je? Dat is zo 2006. Tja, ik ben nu eenmaal een laatkomer, dat moet ik maar omarmen. Ik ga surfen op de golf van #elkeweekwandelen , #slowliving en #terugnaardenatuur, dat heeft Corona dan toch maar weer aangewakkerd in onze maatschappij.

Met deze blog wil ik mezelf elke week wat dichter bij dier en natuur brengen. Waar ik uiteindelijk wil belanden? Mag ik dromen? Op een fijne afgelegen plek in de natuur waar ik mensen kan uitnodigen die de weg kwijt zijn en een pauze nodig hebben. Ik hoop hen te helpen om even los te koppelen van de stad en de drukte. Heel even terug simpel leven, tussen dier en plant.

Metdewindmee is geschreven voor mensen die voelen dat ze niet aarden in een stad of op plaatsen met veel drukte en beton. Die steeds maar weer neigen naar bos, gras, uitgestrektheid, dieren, de rust en de kracht van natuur. Ik noem het natuurhonger.

Laat je leiden door de wind. Grote grijns. Mijn zus, nicht en 2 neven zullen nu ook wel even grinniken. Wij heten namelijk Dewint en alle wind-verwijzingen worden ten zeerste geapprecieerd*! Zo bijvoorbeeld:

“Code Rood. Blijf binnen. De wind is veel te sterk vandaag.”
(ooit eens, op het weerbericht)

Of deze:

“Een sterk team heeft altijd de wind mee”
^{(zonder zwans: dit hangt bij mijn tandarts aan de muur)}

*_{Kleine disclaimer: de in-de-wind-mopjes zijn ondertussen niet meer zo origineel…}

Doe nu maar gewoon mee en volg de wind. Naar buiten, door de straten, weg van de stad, tot we ook weg van de weg kunnen. En dan verdwalen. Alles kunnen achterlaten. Gronden. Eindelijk die natuurhonger stillen.

xx,